Ο Κώστας Βατσακλής …αποκαλύφθηκε. Μέσα σε λίγες ημέρες ο ομοσπονδιακός προπονητής της επιτραπέζιας αντισφαίρισης έδωσε νέα συνέντευξη σε διαδικτυακό μέσο ενημέρωσης, αλλά αυτή ήταν προσωποκεντρική. Μίλησε στο σάιτ othersportsnews.gr για τη ζωή του και την πορεία του στο άθλημα. Για την πρώτη του επαφή με τη ρακέτα στον Καρέα, τις σπουδές του, το «μικρόβιο» της προπονητικής και φυσικά την ιστορική επιτυχία της Αυστρίας. Κι ακριβώς επειδή η συνέντευξη, που αναρτήθηκε χτες, ήθελε να παρουσιάσει καλύτερα στο κοινό τον παλιό πρωταθλητή, τον νυν καθηγητή Φυσικής Αγωγής και εκλέκτορα των εθνικών μας ομάδων, είχε τον χαρακτηριστικό τίτλο «Ο Κώστας Βατσακλής αλλιώς…». Δημοσιεύουμε παρακάτω μεγάλα αποσπάσματα από τις δηλώσεις του και ολόκληρη τη συνέντευξη οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να τη βρουν στη διεύθυνση http://othersportsnews.gr/2014/08/o-kostas-vatsaklis-allios-11071.html (η φωτό αυτή του Βατσακλή από την προπόνηση στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας είναι η κεντρική, που δημοσίευσε η ιστοσελίδα στο θέμα, που επιμελήθηκε ο Θανάσης Σταθόπουλος).
– «Ασχολήθηκα με την επιτραπέζια αντισφαίριση σε σχετικά μεγάλη ηλικία σε σχέση με τα παιδιά που ξεκινούν τώρα. Ήμουν περίπου 10 χρονών, όταν με τον συγχωρεμένο τον πατέρα μου πηγαίναμε και τον παρακολουθούσα (αρχές δεκαετίας ’80) να παίζει με φίλους του στο αστικό κέντρο του Καρέα και στη συνέχεια με τα παιδιά της παρέας δημιουργήσαμε έναν «πυρήνα». Έτσι λοιπόν, με τα ερεθίσματα που μας είχε δώσει ο πατέρας μου, εγώ και ο αδερφός μου ο Χρήστος, ξεκινήσαμε να ασχολούμαστε με το άθλημα ενεργά».
– «Έχω στεφθεί πρωταθλητής στις νεαρές ηλικίες αρκετές φορές και στα ομαδικά και στα ατομικά και στα διπλά μικτά, ενώ έχω γύρω στις 70 συμμετοχές στις εθνικές ομάδες».
– «Η καριέρα μου ως αθλητής σταμάτησε σε ηλικία 23 ετών, όπου όπως καταλαβαίνετε είχα πολύ μέλλον μπροστά μου. Κι αυτό έγινε γιατί προτίμησα να ολοκληρώσω τις σπουδές μου. Τελείωσα το ΤΕΦΑΑ Αθηνών με άριστα στην επιτραπέζια αντισφαίριση και δεν σας κρύβω ότι επειδή μου άρεσε το τι γινόταν στην Ευρώπη, αλλά και στον κόσμο σε σχέση με το άθλημα μου, το έψαχνα πολύ. Φυσικά, εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε η πληθώρα πληροφοριών μέσω του διαδικτύου και προσπαθούσα να ενημερωθώ με διάφορα περιοδικά. Είχα άριστες σχέσεις με την Ιαπωνία, την οποία είχα επισκεφθεί ως αθλητής και μου έστελναν το «table tennis report» και μάλιστα τον πρώτο καιρό στα ιαπωνικά! Εδώ να πω κάτι που δεν ξέρει αρκετός κόσμος, όταν ήμουν προπονητής στον Πανελλήνιο Γ.Σ. (παράλληλα με τα φοιτητικά μου χρόνια) είχα μια αθλήτρια, η οποία σπούδαζε ιαπωνικά! Μου μετάφραζε διάφορα άρθρα για τρόπους χτυπήματων, μεθόδους προπόνησης κτλ.»
«Από τον Πανελλήνιο άρχισε ουσιαστικά η προπονητική μου καριέρα. Δούλεψα εκεί τρία χρόνια και μάλιστα η ομάδα είχε πολύ καλά αποτελέσματα. Έφτασε να διεκδικεί άνοδο στην πρώτη εθνική κατηγορία, ενώ είχε ξεκινήσει από την τρίτη».
– «Προσωπικά ευνοήθηκα από κάποιες καταστάσεις. Είχα την τύχη να έχω πολλούς και καλούς προπονητές όταν ήμουν αθλητής, όπως τον Ρουμάνο Γιώργο Κύρου, τον άνθρωπο που έβγαλε τον Παναγιώτη Γκιώνη, τον Γιώργο Καρύτσα, την Λουκία Σκριβάνου, τον Νίκο Κωστόπουλο, στους οποίους οφείλω πολλά. Όλοι αυτοί μου πέρασαν την αθλητική νοοτροπια, δηλαδή το πάθος για τη νίκη, τη δουλειά, τη μεθοδικότητα, τη συνέπεια και τη σοβαρότητα».
– «Φυσικά και έχω κάνει και τα λάθη μου. Ποιός άλλωστε δεν κάνει στη δουλειά του λάθη; Έχω κάνει λάθη και τα παραδέχομαι. Έχω κάνει λάθη στις προπονήσεις, στις επιλογές μου, ακόμα και στους αγώνες. Ωστόσο πιστεύω ότι όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος και θέλω να πιστεύω ότι τα λάθη μου, για την ώρα, είναι λιγότερα από τα καλά στοιχεία».
– «Πολύ μεγάλη στιγμή για μένα, εκτός των μεταλλίων το 2013, ήταν η νίκη του Κρεάνγκα στο τοπ 12 της Ευρώπης και η συμμετοχή μου στη μικτή ομάδα της Ευρώπης (Κωνσταντινούπολη) κόντρα στη μικτή ομάδα της Ασίας που ήταν πραγματικά μια μέρα ορόσημο για μένα και δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Ήμουν προπονητής του Κρεάνγκα στην μικτή ομάδα της Ευρώπης. Και μάλιστα, ήταν και η πρώτη νίκη της ευρωπαϊκής ομάδας κόντρα στην ασιατική».
– «Όταν κερδίσαμε την Πορτογαλία στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα αισθάνθηκα μεγάλη συγκίνηση. Όντως δάκρυσα. Κατάλαβα ότι έχουμε πάρει το μετάλλιο. Θεωρούσα τους Πορτογάλους γεμάτη ομάδα. Μην ξεχνάτε ότι η Πορτογαλία κατέβηκε για να “χτυπήσει” τη Γερμανία στον τελικό. Μετά από αυτό το παιχνίδι αισθάνθηκα ότι έχουμε ελπίδες για να πάμε στον τελικό, καθώς η Λευκορωσία ήταν μια ομάδα που ήταν στα μέτρα μας. Συναισθήματα στα οποία προσφέρει μόνο ο αθλητισμός και ο πρωταθλητισμός».
– «Υπάρχουν προτάσεις από διάφορες χώρες σε εθνικό και σε συλλογικό επίπεδο. Ωστόσο είμαι εδώ, είμαι στη χώρα μου με την οικογένειά μου και είμαι πολύ ικανοποιημένος. Τώρα αν δεν υπήρχε εθνική ομάδα ή τα πράγματα-από οικονομικής πλευράς-έφταναν στο απροχώρητο, θα με ενδιέφερε να εργαστώ σε μια χώρα της κεντρικής Ευρώπης π.χ στην Αυστρία, από την πλευρά του ότι έχω οικογένεια και η κρατική πρόνοια της Αυστρίας είναι σαφώς διαφορετική από την Ελλάδα. Αλλά από θέμα απολαβών δεν θα έλεγα όχι σε μια χώρα όπως το Κατάρ. Αλλά καθαρά για οικονομικούς λόγους».
